رادین

رادین روی تاب خوابش برده . ایستادم کنارش دو ساله است . حاضر نمی شود از تاب پیاده شود . تا چشمش را باز می کند فیلش یاد هندستون می کند . مامان می خواهد . مربی ها می گویند به زور ببریمش خودش آرام می شود . عمه قبول نمی کند می گوید معلوم نیست توی ذهن این بچه آن موقع که داریم به زور از پله ها می بریمش بالا چه اتفاقی می افتد . دو ساعتی هست نوبتی توی حیاط تابش می دهیم تا راضی شود .... در باز می شود رحیم نژاد از راه می رسد . پسرش را روی تاب می بیند و من را بالای سرش . خیلی خوشش نمی آید مثل بیشتر پدر و مادر ها به سردی هوا فکر می کند و اینکه بچه اش اینجا دارد خودسر می شود ....می پرسد ایده برای یک برنامه ی ده دقیقه ای مستند برای شبکه دو داری ؟ می گویم فکر توی کله ام زیاد است اما وقت ندارم باور می کنی ؟عصبانی می شود می گوید این تصمیمی است که برای آینده ات گرفته ای ؟ می خواهی بچه داری کنی ؟؟؟؟؟؟
پی نوشت 1 : مهدی رحیم نژاد دوست عزیز دوران روزنامه نگاری من است .